Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Η ΣΚΙΛΛΑ


Η ΣΚΙΛΛΑ

Η σκίλλα λέγεται και κρεμμυδόσκιλλα

ή σκιλλοκρεμμύδα ή κουτσούπα

ή ασκέλλα ή αρκόσκιλλα.

Τούτο το φυτό το θεωρούν σαν

μεγάλο όπλο κατά της βασκανίας

και για τούτο θα το δούμε κρεμασμένο

συχνά στις πόρτες των σπιτιών.


Και δω πάλι τούτη η συνήθεια είναι πολύ παλιά, άπ' την εποχή
του Πυθαγόρα ακόμα.

Η αντίληψη αυτή οφείλεται στην πολύ μεγάλη ζωτικότητα
του βολβού της, που μπορεί να διατηρηθεί και να βλαστήσει
ακόμα και έξω άπ' το χώμα πάνω από ένα χρόνο.

Για το λόγο τούτο τώρα τελευταία έχει, κυρίως στα αστικά κέντρα,
καθιερωθεί το έθιμο να κρεμούν την Πρωτοχρονιά μπότσικα
άπ' την πόρτα γιατί πιστεύουν ότι θα τους φέρει υγεία,
ευρωστία και ευημερία για όλο το χρόνο.

Από τα λίγα που αναφέραμε πιο πάνω βγαίνουν δύο συμπεράσματα:

Το πρώτο είναι ότι ενώ η επιστήμη προοδεύει, η κοινωνία εξελίσσεται
και το πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου ανεβαίνει, οι προλήψεις
παραμένουν!

Είναι ριζωμένες βαθιά στην ψυχή μας και μας υποχρεώνουν
να ακολουθούμε το δρόμο τους, τουλάχιστον στις κυριότερες
εκδηλώσεις της ζωής μας, έστω και αν είναι εξευγενισμένες.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ο λαός που ζει στο μέρος της γης
που λέγεται Ελλάδα είναι ο ίδιος από τον Όμηρο και δώθε χωρίς
καμία διακοπή.

Δεν κάνουν τίποτα οι σημερινοί Έλληνες που δεν το έκαναν
οι προγονοί τους.

Μήπως το σφάξιμο της κότας, σαν λαλήσει στο παράσταθο
της πόρτας ή στο τζάκι και το σφάξιμο του κόκκορα στα θεμέλια
του σπιτιού δεν είναι η θυσία που έκαναν οι αρχαίοι στη θεά Εστία;

Και σήμερα στο νεκρό δεν βάζουμε κέρματα για να... πληρώσει
τα «πορθμεία» του; Δεν βάζουμε κοντά του τα αγαπημένα του
αντικείμενα όπως έκαναν οι πρόγονοί μας;

Αλλά και μία προς μία αν εξετασθούν οι προλήψεις και
οι δεισιδαιμονίες το ίδιο πράγμα μαρτυρούν!

Ότι οι Έλληνες παραμένουν...Έλληνες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: